dziecko z downem

„Szlachetne zdrowie / nikt się nie dowie / jako smakujesz / aż się zepsujesz. / Tam człowiek prawie / widzi na jawie / i sam to powie / że nic na zdrowie / ani lepszego / ani droższego. / Bo dobre mienie / perły, kamienie / także wiek młody / i dar urody / miejsca wysokie / władze szerokie / dobre są, ale / gdy zdrowie w cale / gdzie nie masz siły / i świat niemiły. / Klejnocie drogi / mój dom ubogi / oddany tobie / ulubuj sobie!” – ta fraza z fraszki Jana Kochanowskiego dobrze oddaje, ile warte jest w życiu człowieka zdrowie.

Każdy rodzic martwi się o swoją pociechę pod tym względem, zwłaszcza, kiedy sam jest obarczony jakimiś chorobami. Kiedy dowiaduje się, że jego dziecko zostało dotknięte Zespołem Downa, załamuje ręce i czuje brak nadziei, po których następuje silna potrzeba dowiedzenia się, jak podejść do tego skomplikowanego problemu.

Lecz uwaga, nawet zły stan zdrowia nie sprawia, że automatycznie człowiek skazany jest na bycie nieszczęśliwym. Jedynie trzeba trochę pomocy ze strony specjalistów i niespecjalistów. Szczęście zależy od wielu różnych czynników. Dziecko chore na trisomię 21 przy odpowiednim leczeniu i opiece może być szczęśliwsze niż pociecha zdrowa. Za to zdrowa pociecha ignorowana przez rodziców może być skrajnie smutna. Wszystko jest względne.

Zespół Downa to choroba spowodowana występowaniem dodatkowego chromosomu 21. Osoby obarczone tym schorzeniem rodzą się w stosunku 1 do 1000 urodzeń. Jednym z objawów jest umiarkowany bądź średnio niski poziom intelektualny, jednak nie głęboki czy bardzo głęboki. Poza tym – oczy w kształcie migdałowatym, pojedyncza bruzda dłoniowa czy też wystający język. Oraz o wiele, wiele więcej, brak tu miejsca na to wszystko. To jeżeli chodzi o objawy fizyczne.

dziewczynka huśta się

Niestety występuje zaniżona odporność. Podejmuje się przeciwdziałania takim objawom jak wrodzona wada serca poprzez operacje, natomiast trudno jest przewidzieć inne manifestacje dodatkowego chromosomu 21 typu padaczka. Jasnym aspektem Zespołu Downa jest mniejsza zapadalność na raka, która to kwestia dalej jest badana przez naukowców, bo nie wiadomo, jaka jest jej przyczyna. Podsumowując powyższe, nie trudno jest na ulicy czy w innym miejscu publicznym rozpoznać chorego na trisomię 21, wręcz przeciwnie – jest to niesamowicie łatwe. Choroba stanowi coś niezwykle charakterystycznego.

Dla niektórych zaskakującym może być, a nawet bardzo kontrowersyjnym, że osoby dotknięte tym schorzeniem wchodzą w związki uczuciowe, a nawet zakładają rodziny. XXI wiek jednak odmienił pogląd na tę kwestię u wielu ludzi, do tego stopnia, że umożliwił zawieranie małżeństw nawet dwóm osobom chorym na Zespół Downa. Co do płodzenia dzieci, to jest to szalenie trudna kwestia, ponieważ istnieje 50% prawdopodobieństwo, że rodzic chory na wiadomą dolegliwość przekaże ją w genach.

A co dopiero, jeżeli oboje małżonków cierpi na trisomię 21. Tak więc uświadomieni chorzy nie decydują się z zasady na własne dziecko, ponieważ sama ich choroba jest zbyt dużym piętnem, by brać na siebie dodatkowe obciążenia. Można sobie jednak wyobrazić, jak szczęśliwe może być małżeństwo dwojga chorych na trisomię 21.

XXI wiek przyniósł znaczącą poprawę egzystencji chorych, jednak dalej rodziny, w których występuje trisomia 21 obarczone są szczególnymi wymogami, jeżeli chodzi o wychowanie dzieci z Zespołem Downa. Postuluje się, aby edukacja specjalna była połączona z edukacją powszechną, aby nie izolować tych dzieci od społeczeństwa jeszcze bardziej, jednak to rodzina ma największy wpływ na ich życie.

dziecko

Trzeba zaznaczyć, że nie tylko owe dzieci potrzebują silnego wsparcia otoczenia, ale również ich otoczenie, czyli właśnie rodzina powinna otrzymać pomoc. A na pewno akceptację szerszego środowiska. Człowiek miłości uczy się całe życie, jest takie piękne powiedzenie. Jakże wymagająca jest miłość wobec dziecka z Downem. Ale mówi się, że im bardziej wymagająca jest owa miłość, tym matki bardziej kochają swoje dzieci.

Prawidłowo leczone dziecko z downem przy pełnej akceptacji ze strony środowiska, które powinno zostać szczegółowo poinformowane o charakterze tej choroby, może względnie normalnie żyć w społeczeństwie.

Może też osiągnąć ponadprzeciętne wyniki, wymieńmy tylko takie osoby jak Chrisa Burke czy Lauren Potter. Skrajnie niesprawiedliwy jest stereotyp, który mówi, że taka osoba skazana jest na niebyt i nie można jej nijak pomóc. Z zespołem downa wiążą się spore kontrowersje, które nie przestaną się pogłębiać, nim społeczeństwo nie zostanie wystarczająco poinformowane o naturze tego zjawiska.

[Głosów:0    Średnia:0/5]

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here