Pierwsze objawy autyzmu zauważalne są już podczas pierwszych dni życia dziecka. Przeważnie przyjmują postać autyzmu wczesnodziecięcego, będącego chorobą wywołującą największy strach i lęki wśród wszystkich rodziców. Osoby dorosłe dobrze wiedzą o tym, że dziecko z autyzmem jest od samego początku ograniczane w swoim życiu. Nie potrafi zachowywać się tak jak jego rówieśnicy. Nie jest w stanie normalnie funkcjonować w społeczeństwie, gdyż zaczyna mieć naturalną awersję do innych osób, nie chce się z nimi kontaktować, nie chce rozmawiać i nie potrzebuje żadnego kontaktu z kolegami czy nawet własnymi rodzicami.
Jako że pierwsze objawy autyzmu zaczynają się uwidaczniać bardzo szybko, zwłaszcza w tych początkowych latach życia dziecka rodzice muszą je bacznie obserwować i kontrolować jego zachowanie oraz rozwój. Powinny też częściowo porównywać je do osób w tym samym wieku. Nie chodzi tu o to, że dziecko musi być najlepsze w swojej grupie, ale nie powinno od niej przesadnie odstawać – może to bowiem świadczyć o różnych zaburzeniach i upośledzeniach.
Ogólna charakterystyka autyzmu wczesnodziecięcego
Cechą bardzo charakterystyczną dla autyzmu wczesnodziecięcego jest to, że rozwija się on bardzo szybko. W przeciwieństwie do innych odmian autyzmu pierwsze jego objawy zauważalne są już w pierwszych latach życia malucha. Zazwyczaj ujawniają się one jeszcze przed ukończeniem trzeciego roku. Rodzic nagle widzi, że jego pociecha nie zachowuje się w sposób w pełni normalny i prawidłowy, dlatego zaczyna zastanawiać się nad tym, co może być tego rzeczywistą przyczyną.
Autyzm wczesnodziecięcy dotyczy maluchów obu płci. Może pojawiać się i u dziewczynek, i u chłopczyków, choć znacznie częściej chorują na niego mali mężczyźni. Na czwórkę dzieci chorujących na autyzm wczesnodziecięcy może przypadać jedna dziewczynka i trzech chłopczyków. Mimo iż choroba nie jest jakoś często spotykana na świecie, potrafi ona tak mocno zrujnować życie dziecka, że należy o niej mówić głośno i przestrzegać przed nią samych rodziców.
Główne przyczyny autyzmu wczesnodziecięcego
Dziecko z autyzmem może się po prostu urodzić. Do patologicznych zmian w jego organizmie nieraz dochodzi już podczas samej ciąży. Jeżeli nie przebiega ona w sposób wzorcowy i w pełni prawidłowy, a pojawiają się w jej trakcie rozmaite komplikacje, mają one oczywiście ogromny wpływ na rozwój znajdującego się w brzuszku matki maluszka. Organizm dziecka nie jest w pełni dotleniany i przez to jego organom i narządom brakuje najważniejszego składnika zapewniającego im prawidłowy rozwój.
Często też autyzm jest po prostu dziedziczony wraz z genami pochodzącymi od rodziców. Jeśli do rozwoju tej choroby dojdzie u jednego z bliźniaków, istnieje ogromne prawdopodobieństwo, że jego rodzeństwo zachoruje na podobną przypadłość. Kolejną i ostatnią już przyczyną autyzmu wczesnodziecięcego są nieprawidłowości związane z samym układem nerwowym. Nietypowa budowa mózgu może decydować o późniejszych problemach zdrowotnych.
Objawy autyzmu wczesnodziecięcego
Oczywiście nawet dziecko z autyzmem jest w stanie dalej funkcjonować, o ile rodzic zacznie właściwie z nim postępować. Będzie z nim codziennie pracować, zachęcać go do kontaktów z rówieśnikami i przede wszystkim zrozumie jego chorobę, przez którą zachowanie dziecka nieraz może być zupełnie niewłaściwe. A jak rozpoznać pierwsze objawy autyzmu wczesnodziecięcego? Mimo iż przebiegają one w różnorodny sposób, zazwyczaj ten rodzic, który bacznie przygląda się rozwojowi swojej pociechy, jest w stanie błyskawicznie je dostrzec.
Niektóre z tych charakterystycznych objawów ujawniają się już w wieku niemowlęcym – potwierdziły to liczne badania naukowe. Maluch zaczyna unikać kontaktu wzrokowego z innymi ludźmi. Podczas gdy rodzic usiłuje do niego mówić, ten odwraca swoją główkę na bok i stara się nie patrzeć mu w oczy. Może też w nienaturalny sposób reagować na różne dźwięki. Interesuje się tymi bardzo cichymi, niemalże niesłyszanymi dla osób bardzo dorosłych, a na te głośne kompletnie nie zwraca uwagi i nie przeszkadzają mu hałaśliwe basy wydostające się z ogromnych głośników.
Nie wszystkie objawy autyzmu są jednak aż tak wyraźne. Czasem bywają one bardzo dyskretne, przez co rodzic może je zbagatelizować, sądząc, że jego dziecko po prostu jest spokojniejsze od innych maluchów i na pewno z czasem nauczy się żyć w społeczeństwie. Mimo wszystko zawsze warto to jednak sprawdzić. Dziecko z autyzmem rozwija się przecież inaczej i należy mu w tym jakoś pomóc i ułatwić mu całe życie.
