Dziecko zawsze wymaga uwagi i troski ze strony rodziców. A zwłaszcza małe dziecko, gdy jest zupełnie nieporadne i całkowicie zdane na osoby dorosłe. Co nie znaczy, że o większym dziecku można zapomnieć. Dziecko w każdym wieku wymaga zainteresowania ze strony swoich rodziców. Za dziecko w polskim prawie uważa się osobę małoletnią. A więc osobę do osiemnastego roku życia. Lecz każdy rodzic wie, że wraz z uzyskaniem pełnoletności dalej wymaga ono naszej pomocy.
Każde małe, czy nastoletnie dziecko z racji swojej niedojrzałości fizycznej, oraz umysłowej wymaga nie tylko troski i opieki ze strony rodziców, ale wymaga także ochrony prawnej. Dlatego musi posiadać swojego opiekuna prawnego, ponieważ samo nie posiada jeszcze praw obywatelskich. Opiekun dziecka, a więc rodzice lub ktokolwiek inny będący opiekunem prawnym odpowiada za dziecko prawnie. I ma obowiązek zapewnić mu warunki materialne i psychiczne sprzyjające dla jego rozwoju.
Zazwyczaj to rodzice biologiczni lub adopcyjni są opiekunami swojego dziecka. Ale mogą nimi być także dziadkowie, dorosłe rodzeństwo, dalsi krewni, a także rodzice zastępczy. A nawet opiekunowie prawni z placówki, w której znajduje się dziecko. Reasumując: według polskiego prawa dziecko nie może być samo. Zawsze musi posiadać jakiegoś opiekuna prawnego. Każde nowo narodzone dziecko zanim stanie się osobą dorosłą musi przejść w swoim życiu szereg etapów.
Jakie są etapy rozwoju dziecka ?
Najwłaściwszym byłoby uznać za pierwszy etap czas od zapłodnienia do narodzin. Kiedy to najpierw istnieje życie zarodkowe, a potem płodowe. Od chwili zapłodnienia już istnieje życie. Niektórzy uważają, że zarodek, to jeszcze nie człowiek. Jeżeli chcą się o tym przekonać niech pozwolą mu rosnąć. I wówczas zobaczą, czy wyrośnie z zarodka człowiek, czy nie człowiek. A zapewne nie będzie to pusty balonik, zabawka, czy cokolwiek innego. A tylko człowiek z duszą, serduszkiem i własnym ciałem. Dlatego błędne jest rozumowanie, że zarodek to jeszcze nie człowiek.
Tak myślą ci, którzy albo nie rozumieją tematu. Albo jest im wygodniej tak twierdzić, gdy na przykład popierają lub planują aborcję. Wracając do etapów rozwoju dziecka. Po porodzie jest ono noworodkiem. Każdego dnia noworodek nabywa nowych umiejętności. I rozwija się nieustannie, choć czasem rodzicom przebywającym z dzieckiem na okrągło trudno to zauważyć. Lecz pewne jest, że rozwija się ono ciągle, co bardzo szybko zauważają osoby odwiedzające naszą pociechę co jakiś czas.
Okres bycia noworodkiem i niemowlakiem jest najbardziej dynamiczny w rozwoju młodego organizmu. Jednak warto pamiętać o tym, że każde dziecko rozwija się inaczej. Jedne dzieci szybciej zdobywają pewne umiejętności, a drugie dzieci wolniej. Co nie musi od razu znaczyć, że coś dolega naszemu dziecku. Jednak nie zaszkodzi każdego dnia obserwować rozwój swojej pociechy. Najszybciej dziecko rozwija się do szóstego tygodnia życia. I jest to trudny dla dziecka czas, gdyż następuje po opuszczeniu przez noworodka bezpiecznego środowiska w brzuchu mamy.
Noworodek uczy się życia poza organizm matki
Najbardziej intensywnie w tym okresie rozwija się układ nerwowy u dziecka. Z każdym dniem dziecko zaczyna lepiej reagować i na dłużej zatrzymywać wzrok na osobie znajdującej się obok, czy na jakimś przedmiocie. Po 6 tygodniach dziecko przestaje być noworodkiem, a staje się niemowlakiem. I tu z każdym miesiącem następują zmiany w zachowaniu malucha. Każdego dnia zdobywa ono nowe umiejętności niejednokrotnie zaskakując tym rodziców. Nowe umiejętności rozwojowe dziecko zdobywa obserwując otoczenie.
A także dzięki indywidualnym działaniom, na które pozwala mu nieustannie dojrzewający układ nerwowy. Po wieku niemowlęcym następuje wiek dziecięcy, w którym dziecko także się rozwija, lecz już nie tak dynamiczne, jak w okresie niemowlęctwa. Pierwsze 3 lata życia dziecka, to okres wczesnego dzieciństwa. Maluch pomiędzy 3 a 6 rokiem życia wchodzi w okres średniego dzieciństwa. Rozpoczyna się okres przedszkolny, w którym będzie następował dalszy rozwój. W dużym stopniu będzie on uzależniony od środowiska i panującego tam klimatu.
Jeżeli zostaną zapewnione dziecku odpowiednie warunki bezpieczeństwa, to dziecko stanie się ufne, co przełoży się na jego osobisty rozwój. Bardzo ważną rolę w życiu dziecka kilkuletniego pełni ruch. Maluchy w tym okresie są skore do ruchu i zabawy w każdych okolicznościach. Dziecko kilkuletnie potrafi już bawić się z innymi dziećmi, biegać, podskakiwać, tańczyć, maszerować, itd. A także samodzielnie jeść, wypowiadać się i sygnalizować swoje potrzeby fizjologiczne.
